Το τρίχορδο μπουζούκι, εξέλιξη της αρχαίας πανδουρίδος, με τις δύο όμοιες χορδές του (ρε), είναι σχεδιασμένο για να παίζει μονοφωνικά , όπως άλλωστε ήταν η αρχαία Ελληνική μουσική και η εξέλιξή της η Βυζαντινή. Χαρακτηριστικό του παιξίματός του τριχόρδου είναι το ίσο κράτημα. Αν προσέξετε το παίξιμο των μεγάλων δασκάλων (Βαμβακάρης - Κερομύτης - Μπαάτης κ.α )του τρίχορδου, θα δείτε ότι χρησιμοποιούν την μπάσα ρε χορδή σαν ίσο κράτημα, (αναλόγος το κούρδισμα - ντουζένι ) ενώ τα σόλα παίζουν με τις δύο άλλες χορδές. Το ίσο κράτημα που προέρχεται από τους αρχαιοελληνικούς παιάνες, το υιοθέτησαν οι μεγάλοι Βυζαντινοί μουσουργοί, κι από εκεί το αντέγραψαν οι δυτικοί προκλασσικοί συνθέτες του Μπαρόκ και το ονόμασαν Μπάσο κοντίνιουο . Γι’ αυτό λοιπόν, οι δρόμοι - μακάμια του τρίχορδου μπερδεύονται γλυκά με τους ήχους της Βυζαντινής και τους τρόπους της αρχαίας Ελληνικής μουσικής. Το Τρίχορδο μπουζούκι επισήμως εμφανίζεται πρώτη φορά σε ηχογράφηση στην Αμερική το 1928, από το θρυλικό Χαλκιά, ο οποίος είχε το ψευδώνυμο Τζακ Γκρέκορι. Το κομμάτι που πρωτοηχογραφήθηκε είναι το πασίγνωστο ορχηστρικό '' Το Μινορε του τεκέ ''.

μινόρε του τεκέ.